
Ezan sesleriyle bölünen uykularıma
ölümden ağır kâbuslar kaldı.
Bir sen gittin hayatımdan;
dokunduğun, baktığın her şey bana kaldı.
Bir parmak acı çalıp ağzıma,
sustum, konuşmadım kalan yanımla.
Gözlerin ilmek ilmek dokunurken yalnızlığıma,
bu sırmalı köküme soğuk duvarlar kaldı.
Ankara 2004
